Ipoh dan Lembah Kinta sememangnya amat sinomin dengan gunung dan gua batu kapurnya yang unik serta kedua-dua landskap alam ini didapti menggelingi hampir ke seluruh tempat ini. Landskap yang indah ini juga telah menyebabkan orang Cina menggelarkan Ipoh sebagai 'San Feng' yang bermaksud bandar berbukit.
Dari segi geografi, Lembah Kinta ini terletak di antara dua banjaran gunung iaitu Banjaran Kledang dan Banjaran Titiwangsa.
Jika dilihat hari ini, gua-gua batu kapur yang terdapat banyak di sekitar Lembah Kinta seperti gua biasa sahaja. Namun tidak ramai yang tahu bahawa sebenarnya gua-gua ini adalah sebahagian daripada warisan negara yang kaya dengan penemuan artifak, lukisan prasejarah dan fosil.
Menurut Adnan Jusoh dalam artikel 'Warisan Semulajadi Gua-gua batu Kapur di Lembah Kinta', gua-gua batu kapur di Lembah Kinta ini memainkan peranan penting dalam aspek pensejarahan dan arkeologi prasejarah di Malaysia. Buktinya, H.D.Noone dan P.V.Van Stein Callenfels telah menemui serpihan tembikar di Gol Bait pada tahun 1936.
Kemudian, Leonard Wray pula menemui serpihan manik di Gunung Cheroh, Ipoh dalam tahun 1891 dan penyelidikan Universiti Kebangsaan Malaysia (UKM) pada tahun 2006 di Gua Mat Sirat turut menemukan serpihan tembikar, alat-alat batu dan sisa makanan.
Keistimewaan yang paling menarik bagi gua-gua batu kapur di Lembah Kinta ialah lukisan gua di Gua Tambun, Ipoh. Di sini terdapat 30 buah lukisan gua yang memaparkan pelbagai objek seperti manusia, haiwan dan lain-lain yang dilukis menggunakan hematite. Selain Gua Tambun, lukisan gua juga ditemui di Gua Kelawar, Sungai Siput.
Penemuan dan bukti arkeologi ini telah membuktikan bahawa gua-gua batu kapur di Lembah Kinta ini pernah menjadi pusat kehidupan masyarakata prasejarah negara. Gua-gua bukan sahaja berfungsi sebagai rock shelter tetapi menjadi tempat pengebumian. Walau bagaimanapun, gua-gua batu kapur ini sedang diancam dengan kemusnahan menerusi pembangunan pesat yang berlaku hari ini.